Marzec w Lusterku Em

Właściwie za tydzień skończy się już kwiecień, ale dopiero teraz miałam czas by podsumować marzec pod względem niewłosowym 😉 Przyznam szczerze, że po takim czasie to nie do końca już pamiętam co dokładnie robiłam w zeszłym miesiącu, więc tym razem będzie krótko!

http://lubimyczytac.pl/ksiazka/168626/poradnik-pozytywnego-myslenia

W marcu przeczytałam tylko jedną książkę. W tej chwili mam chyba z 5 książek zaczętych i żadnej nie mogę doczytać do końca :/ Wszystko zaczęło się od ‘Buszującego w zbożu’ na którym utknęłam i nie mogę dobrnąć do zakończenia. Nie twierdzę, że to zła książka, może po prostu moment na jej czytanie jest nieodpowiedni, bo w tej chwili moje spojrzenie na świat i problemy są zupełnie inne niż te głównego bohatera 😉

Wracając do Poradnika, to jest to pierwsza książka od przeprowadzki, którą kupiłam w wersji papierowej. Obiecałam sobie wtedy, że nie kupię już ani jednej po tym jak musiałam wnieść całą moja książkową kolekcję na 2 piętro. Do zakupu zachęcił mnie jednak Kominek i jego recenzja. Liczyłam na to, że książka będzie lepsza od filmu, o którym entuzjastycznie pisałam Wam TUTAJ. I na pewno pod pewnymi względami tak jest, ale zdecydowanie zabrakło mi w niej Jennifer Lawrence, która w filmie stworzyła postać, która mnie osobiście najbardziej w tej historii urzekła. Niemniej jednak książkę mogę Wam polecić. Czyta się ją jednym tchem, wciąga praktycznie od pierwszej strony i będzie idealna na zbliżające się wakacje (do poczytania w podróży czy na plaży).

Filmowo:

Dawno już nie oglądałam żadnego horroru. Odkąd coraz częściej zdarza się, że zostaję w domu sama, wolę omijać takie filmy z daleka. Mnie naprawdę bardzo łatwo przestraszyć i każdy horror tkwi mi później w pamięci przez długie miesiące podsuwając straszne obrazy tuż przed samym zaśnięciem 😉 

‘Sinister’ to opowieść o pisarzu, który wraz z rodziną przeprowadza się do domu, w którym kilka lat temu doszło do okrutnej zbrodni. Oczywiście ukrywa to przed żoną (na jej miejscu chyba sama bym go za to zabiła jakbym się dowiedziała 😉 ) i liczy, że uda mu się rozwikłać tajemnicę morderstw zapisanych na starych taśmach filmowych, znalezionych na strychu. Więcej oczywiście Wam nie zdradzę, ja co prawda domyśliłam się “kto jest zabójcą”, ale film do samego końca trzymał mnie w napięciu i niemałym strachu. Zresztą straszenie widza to, to co reżyserowi tego filmu wychodzi naprawdę dobrze – jego poprzedni film ‘Egzorcyzmy Emily Rose’ budzą we mnie lęk do tej pory. 

Polskich filmów nie oglądam zbyt często. Nawet nie dlatego, że nie lubię oglądać naszego kina, ale po prostu rzadko powstaje coś co chciałabym obejrzeć. ‘Mój rower’ mignął mi kiedyś w telewizji, oglądałam wywiad z aktorami i fragmenty realizacji sceny z pożarem i już wtedy pomyślałam sobie, że mogłabym go zobaczyć. Nie zawiodłam się 🙂 Film ogląda się naprawdę przyjemnie. Zarówno piękne zdjęcia, muzyka jak i gra aktorska sprawiają, że historia ojca, syna i wnuka porusza nas i na długo zapada nam w pamięć.

Serialowo: 

Oprócz seriali, o których pisałam Wam w podsumowaniu lutego (‘Gilmore girls’ już skończyłam :(( – obejrzałam całe 7 sezonów w 2,5 miesiąca) w marcu w końcu udało mi się obejrzeć miniserial BBC ‘Duma i Uprzedzenie’, o którym pisałyście mi na blogu. Rzeczywiście muszę przyznać rację wszystkim z Was, które tak go zachwalały. Idealnie oddaje on klimat książki, postacie są odegrane po mistrzowsku, a cała historia jest bardzo wiernie odtworzona. Jedyne do czego mogłabym się przyczepić to aktorka grająca Jane – zupełnie nie pasowała mi do tej roli. Tak czy inaczej zdecydowanie polecam ten serial wszystkim fankom książki.

Muzycznie:

Zakupowo:

Najlepszym i zdecydowanie najważniejszym zakupem marca była moja suknia ślubna 😉 Tak, tak jestem kolejną blogerką, która w tym roku wychodzi za mąż 😀 To właśnie planowanie mojego nie-wesela zajmuje mi ostatnio czas i myśli :)) ale jak wiecie ja planować lubię, więc nie narzekam! Co do sukni, to jest zdecydowanie inna niż w pierwszej wersji planowałam, powiedziałabym, że jest bardzo ślubna i klasyczna (a chciałam krótką, skromną i zupełnie nieweselną 😉 ) i łączy się z nią naprawdę ciekawa historia :)) 

Właściwie od zawsze chciałam mieć suknię używaną, wiem, że część z Was się ze mną nie zgodzi, ale moim zdaniem wydawanie 2 czy 3 tysięcy na sukienkę, którą założę raz to dla mnie zwyczajnie za dużo. Zwłaszcza, że nie planuję dużego wesela, tylko małe przyjęcie dla najbliższych i wolę te pieniądze przeznaczyć na coś zupełnie innego 🙂 Tak więc przeglądając na allegro wszystkie suknie z Krakowa i okolic w oko wpadła mi dosłownie jedna (a obejrzałam ich setki). Podesłałam ją oczywiście od razu Alinie, żeby rzuciła okiem czy coś takiego by mi pasowało i  co się okazało? Nie dość, że była to suknia jej przyjaciółki to jeszcze zdjęcia z aukcji robiła sama Alina 😀 To było przeznaczenie ;))

A jak Wam minął marzec (o ile jeszcze pamiętacie 😉 )?