Mam wszystko czyli o tym, że nie chcę więcej kupować

Nie jestem minimalistką i nigdy nią nie będę. Być może wstyd się przyznać, ale mój dom ginie od nadmiaru rzeczy, które w większości leżą nieużywane, ale ‘mogą się przydać’. Mam typową naturę zbieracza i nie łatwo jest mi się z czymkolwiek rozstać. Wyjątkiem jest moment, kiedy mogę coś oddać komuś wiedząc, że jest mu to naprawdę potrzebne i będzie tego używał. Ot tak wyrzucić po prostu nie umiem.

Nie zliczę ile książek czy wpisów na blogach o minimalizmie przeczytałam, ani tego ile razy brałam się za gruntowne sprzątanie z zamiarem pozbycia się wszystkiego co zbędne. I chociaż porównując się ze sobą samą sprzed kilku widzę, że jest progres to jednak okiem zewnętrznego obserwatora nie mogę powiedzieć, żeby sytuacja wyglądała dobrze.

Nie mam zamiaru jednak dzisiaj pisać Wam o minimalizmie jako takim, ani namawiać kogokolwiek do tego by pozbywał się czegokolwiek. Chciałabym poruszyć zupełnie inną kwestię, która oczywiście się z tym łączy. Od lat jak wiecie propaguję na blogu coś co w skrócie można by nazwać ŚWIADOMĄ pielęgnacją włosów. I to właśnie ta świadomość jest kluczem do tego o czym chciałabym Wam dziś napisać.

ŚWIADOMIE czyli jak?

Mam wrażenie, że świat idzie właśnie w tym kierunku. Z roku na rok co raz więcej ludzi świadomie wybiera kosmetyki czy produkty spożywcze patrząc na ich składy. Podobna świadomość pojawia się przy zakupach odzieżowych, bo co raz więcej z nas nie chce przepłacać za akryl czy poliester kiepskiej jakości. Mówi się sporo o ekologii w kontekście chociażby zero waste i tego by równie świadomie podchodzić do tego ile i jakie śmieci generujemy.

Ta świadomość to nie tylko pytanie: czy tę konkretną rzecz warto kupić (bo ma dobry skład itd), ale też, a może przede wszystkim: czy ja w ogóle potrzebuję tej rzeczy? A jeśli tak to być może mogę kupić ją w lepszej jakości, która posłuży mi dłużej, albo z drugiej ręki, albo wręcz zamiast kupować mogę ją zastąpić czymś co już mam albo pożyczyć od kogoś.

Nie chcę kupować

Robiąc porządki w szafie, a dokładniej wymieniając część letnią na zimową dotarło do mnie jak dużo ja mam ubrań. Znowu! Bo jak wiecie lub nie już kilka razy moją szafę minimalizowałam do naprawdę niezłych już rozmiarów. Robiąc szybki rachunek sumienia doszłam do wniosku, że w zeszłym roku popełniłam błąd, który kosztował mnie właśnie kolejny raz przepełnioną szafą.

W 2018 obiecałam sobie zminimalizować ilość ubrań kupowanych w sieciówkach. Po obejrzeniu dokumentu The True Cost nie miałam ochoty wspierać tego rodzaju biznesów i przerzuciłam się na zakupy w Second Handach czy u polskich producentów. Niestety nie udało mi się w 100% zrezygnować z takich zwykłych sklepów i kilka rzeczy trafiło do mnie i z nich, ale to naprawdę pojedyncze sztuki. Dając sobie jednak moralne przyzwolenie na kupowanie w SH trochę mnie poniosło i znów znalazłam się punkcie wyjścia. Z szafą owszem pełną perełek, które kupiłam za grosze, ale w takich ilościach, których zwyczajnie nie jestem w stanie nosić. Mam pełno ubrań, które czekają na swoją kolej, a ta niestety nie nadchodzi.

Mam już wszystko

W tym roku zmieniam podejście. Z ręką na sercu mówię sobie (a przy okazji i Wam), że ja naprawdę MAM JUŻ WSZYSTKO. A przynajmniej wszystko czego naprawdę potrzebuję. Nie jestem blogerką modową, ani gwiazdą pozującą na ściankach by koniecznie ubierać się w zgodzie z trendami i za każdym razem w coś nowego. Mam dość poczucia, że nie mogę się pokazać drugi raz w tym samym np. na targach, bo ktoś mi to złośliwie wypomni (true story). Trudno, wezmę to na klatę.

Wiem, że nie będzie mi łatwo, bo ja zwyczajnie lubię kupowanie w sh. Lubię tę satysfakcję z upolowanej za grosze rzeczy, która jest warta dużo więcej. Muszę więc znaleźć coś czym będę mogła to zastąpić. W pierwszej kolejności ograniczę chodzenie tam całkowicie, taki odwyk na pewno dobrze mi zrobi. A potem jeśli już to będę starała się kupować tylko dla Zu czy mojej mamy, ale również tylko to co naprawdę jest im potrzebne.

Nie tylko ubrania

Oczywiście chciałabym przenieść to również na inne sfery, bo o ile kupowania jedzenia nie da się uniknąć (ale można zminimalizować i taki też mam plan!), o tyle kolejnych rzeczy do domu czy biura prawdopodobnie wcale nie potrzebuję. Nie wierzę oczywiście, że jestem w stanie w 100% zrealizować takie założenie, ale będę się starała każdy zakup robić ŚWIADOMIE. I tysiąc razy zapytam samą siebie ‘czy na pewno tego potrzebujesz?’ zanim cokolwiek wrzucę do koszyka!

Dajcie znać jak jest u Was ze świadomymi zakupami. I jakie macie postanowienia (albo raczej cele- bo to je powinno się sobie stawiać) na ten rok, o ile w ogóle je robicie?

Pozdrawiam Was serdecznie,

Anwen